دیداردوست

بسم الله الرحمن الرحیم

چرا دوستان ارزشی و مذهبی ما در فضای پارسی بلاگ از اظهار نهی از منکر کوتاهی می کنند و ای بسا خود مروج تصاویر خلاف شرع می شوند اعم از تصاویر زنان و دختران بی حجاب یا بدحجاب و یا تصاویر معانقه ی دختر و پسر !مگر نهی از منکر تکلیف نیست؟تازه وقتی به ایشان تذکر می دهی دلایلی می آورند که در هیچ جا قابل توجیه نیست.آنها نه تنها نهی از منکر نکرده اند که خود مروج منکر شده اند!!!

بنده به بسیاری از این دوستان که درخواست دوستی برایم ارسال کرده اند این تذکر را داده ام که نهی از منکر کنید و در کنار آن خودتان مروج چنین تصاویری نباشید. چند نفری این نظر را تأیید کردند و اقدام به حذف نام دارندگان آن تصاویر از فهرست دوستان خود کردند ولی چندین نفر هم بودند که دلایل عجیبی می آوردند از جمله اینکه ما می خواهیم در اثر داشتن ارتباط با چنین افرادی آنها را اصلاح کنیم!!!غافل از اینکه در این مدت خود مروج منکری شده اند که در برابر آن باید پاسخگو باشند چرا که تصاویری را نشر داده اند که خلاف مسلم شرع اسلام است و فساد انگیز و شهوت برانگیز است بعضاً.

ولی بنده به حسب تکلیف هر گاه درخواستی دریافت می کنم ابتدائا فهرست دوستان فرد درخواست دهنده را چک می کنم وقتی تصاویری با سبک آن چنانی که عرض کردم ببینم به ایشان این تذکر را ارسال می کنم. و مطمئنم که اگر همه ی دوستان ارزشی در این فضا چنین عزمی داشته باشند می توانند فضای پارسی بلاگ را لا اقل، از لوث چنین تصاویری پاک کنند. 

نمونه ی نهی از منکر مجازی این حقیر؛

با سلام و با تشکر از نظر لطف شما ولی متأسفانه بدلیل وجود تصاویری از زنان بی حجاب و یا بد حجاب در میان لینک دوستانتان از پذیرش درخواستتان معذورم. ولی بدلیل نظر لطف شما این کلام زیبا را تقدیم می کنم:

"گفتن گناه به گناهکار با زبان خوش و با لحن مناسب و در جایى هم با زبان تند - در مواردى که مفسده‌یى به وجود نیاید - گناه را در جامعه کم خواهد کرد و به ضعف و انزوا خواهد انداخت. چرا ما از این موضوع غافلیم؟ همه‌ى آحاد مردم، در محیط کسب و خانه و جمع دوستان و در محیط درس و دانشگاه و کلاً در هر جایى که هستند، اگر خلافى را دیدند، به خلافکار بگویند: این، از نظر اسلام خلاف است؛ چرا انجام مى‌دهى؟ گفتن همین یک کلمه مؤثر است. اگر زبانهاى گوناگون و نفَسهاى مختلف گناه را تذکر بدهند، گناهکار به طور غالب از گناه و تخلف دست خواهد کشید؛ چه این تخلف، تخلف شرعى و چه تخلف از قوانین باشد."رهبری،19/10/68

بسم الله الرحمن الرحیم

ماههای محرم و صفر که با زندگی شیعیان و بخصوص ما ایرانیان بسیار عجین شده سپری شد.ماههایی که به مناسبت ایام عزاداری و حزن و اندوه اهل بیت شیعیان و محبین خاندان نبوت همه عزادار بودیم. از سنت های ما ایرانیان بویژه در این ایام ،نذری دادن است.به این صورت که نذر میکنیم که اگر حاجتی را که از خداوند می خواهیم به ما عطا کند کاری را انجام دهیم. مثلاً شله زرد بپزیم یا آش رشته درست کنیم یا حلوا ،حلیم ، سمنو،خورشت قیمه وو وبسیاری دیگر از خوردنیها.

این نوشتار در صدد است که دریچه ای نورا برای خوانندگان گرامی بگشاید تا کمک کند ان شاءالله این قبیل کارهایی که یقیناً برای کسب رضای الهی انجام می شود را اعتلا بخشد و حقیقتاً جستجو کند که از منظر دین عزیز اسلام چه نذری پسندیده تر است. چرا که ما انسانها هم طالب کمالیم در هر کاری که انجام می دهیم و هم دنبال این هستیم که بدانیم مرضیّ رضای حق تعالی در چیست تا بواسطه ی تلاش برای کسب آن حوائج خود را زودتر حاصل کنیم که راه نذر کردن را هم خود خدای حکیم پیش روی ما نهاده است.و گمان می کنم که همه ی ما تاکنون برکات این عمل را به عینه دیده ایم. 

حال سوال اینست که بهترین نذری در درگاه خداچیست؟

2-11258- پیامبر خدا صلی الله علیه وآله : خانه ای که در آن اطعام می شود ، خیر وبرکت سریعتر از فرورفتن تیغ در کوهان شتر ، به آن می رسد .«میزانالحکمه 6» صفحه 451

ولی اگر دقیقتر روایات را بررسی کنیم به این دسته روایات هم برمی خوریم که :

1-     امام صادق علیه السلام : یکی از موجبات بهشت وآمرزش ، اطعام گرسنه است ؛ سپس این سخن خداوند عزّ وجلّ را تلاوت کرد : «یا در روز گرسنگی طعام دادن ......... » .(حدیث 11317 میزان الحکمة)

2-     امام صادق علیه السلام : هرکه مسلمانی را غذا دهد تا سیر شود ، از پاداش آخرت او جز خدا، پروردگار جهانیان، هیچ کس ، حتی فرشته مقرّب وپیامبر مرسل ، خبر ندارد ......... سپس این سخن خداوند متعال را تلاوت کرد : «یا اطعام کردن در روز گرسنگی» . أَو إِطعامٌ فى یَومٍ ذِى مَسْغَبَةٍ»(حدیث11319 میزان الحکمة)

و نیز در آیات شربفه بر مذمت کسانی که مسکینان و فقراء را اطعام نمی دهند تأکید شده است :

 إِنَّهُ کانَ لا یُؤْمِنُ بِاللّه ِ العَظِیمِ * وَ لا یَحُضُّ عَلَى طَعامِ المِسْکِینِ * فَلَیْسَ لَهُ الیَوْمَ هاهُنا حَمِیمٌ * وَ لا طَعامٌ إِلاّ مِنْ غِسْلِینٍ». الحاقّة : 33 ـ 36 .

وَ لَمْ نَکُ نُطْعِمُ المِسْکِینَ». المدّثّر : 44 .

وَ لا تَحاضُّونَ عَلَى طَعامِ المِسْکِینِ». الفجر : 18

فَذلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الیَتِیمَ * وَ لا یَحُضُّ عَلَى طَعامِ المِسْکِینِ». الماعون : 2، 3

در روایات به این دسته هم برمی خوریم که تحت عنوان قضای حاجت مومن می توان دسته بندیشان کرد از قبیل:

1-     امام صادق علیه السلام : زمانی که بنده ای برای برطرف ساختن نیاز برادر مؤمن خود قدم بردارد، خداوند عزّ وجلّ دو فرشته را ، یکی در سمت راست او ودیگری در سمت چپش ، بر وی بگمارد، که از پروردگارش برای او آمرزش طلبند وبرای روا شدن حاجتش دعا کنند .میزانالحکمه 3» صفحه 248

2-     امام کاظم علیه السلام : همانا مُهرهاى [تأیید ]اعمال شما برآوردن نیازهاى برادرانتان و نیکى کردن به آنان در حدّ توانتان است، اگر چنین نباشد، هیچ عملى از شما پذیرفته نشود .«میزانالحکمه 3» صفحه 249

حال بعد از این مقدمه بر می گردیم به سوال نخست که بهترین نذریها در درگاه خداوند چیست؟و یا اینکه آیا نذریهایی که امروزه در بین ما متداول شده است قابلیت کامل تر شدن را ندارد؟آیا بهتر نیست با هر وسعی که داریم و هر مقدار پولی که می خواهیم برای نذری هایمان بپردازیم به این فکر باشیم که حقیقتاً فقیری را سیر کنیم ؟آنهم در شرایطی که فشار اقتصادی اقشار ضعیف جامعه را بیشتر می رنجاند .یا حتی به نظر میرسد که اگر کسی نذر کند قسمتی از هزینه های مساجد ، هیأتها وتکایای عزاداری را بپردازد یا موجبات تعلیم عده ای را فراهم کند مثل تعلیم معارف قرآن و اهل بیت، از نذرهایی مثل شله زرد و حلوا و سمنو و ... که معمولاً سیر کننده هم نیستند و بیشتر جنبه ی دسر را دارد بهتر باشد. بازهم عرض می کنم هر کس به مقدار وسع خود .

چقدر خوب است اگر کسانی که قصد نذر کردن دارند به این فکر بیفتند که مسجدی را از لحاظ کتابخانه تجهیز کنند به خصوص در شهرها و محله هایی که کتابخانه ندارند و یا پول و هزینه ی نذر خود را خرج تهیه ی مقداری گوشت برای خانواده یا خانواده های بی بضاعت کنند و یا اگر هزینه ی بیشتری را در توان دارند برای هزینه های درمان افراد بی بضاعت قرار دهند و یا برای تهیه ی لباس و یا ادای قرض آنها.

این دغدغه وقتی بیشتر می شود که در این ایام دیده می شود در محله هایی چه بسیار شله زردها و حلیم هایی توزیع می شود که به خاطر زیاد بودن اسراف شده و دور ریخته میشود و یا به دست کسانی میرسد که این قبیل نذری ها برایشان صرفاً یک دسر و خوردنی هوسانه است نه غذایی که یه آن نیاز دارند تا سد جوعی بکنند.

بسم الله الرحمن الرحیم

دراین مسجد را درتمام طول روز بسته نمی بینید. دورتادور داخل مسجد قفسه های کتاب از همه موضوعات خودنمایی می کند. همه آزادند هر کتابی می خواهند بردارند و به خانه ببرند... این مسجد با مسجدهای دیگر تفاوت های جدی دارد و نمونه ای از این مسئله است که مسجد می تواند و باید صرفا کارکرد نمازخانه ای نداشته باشد 

خدمت به مسجد کار انبیای الهی است و نباید کار درجه دوم و سوم تلقی شود. خدمت به مسجد برای هر کسی افتخار است، چرا که کسی وارد مسجد می شود زائر خداست و امتیاز خدمت گزاری به زائر خدا بر کسی پوشیده نیست. خدمت گزاری مسجد متعلق به قشر خاصی نیست و هرکسی می تواند این کار را انجام دهد.در جامعه ما تعدادی از مساجد به عنوان نمونه و شاخص معرفی می شود که یک نمونه آن مسجد صنعتگران واقع در میدان بسیج شهر مشهد است؛ مسجدی که در عین حال که خادم شناخته شده و اسمی ندارد، اما در پاکیزگی زبانزد خاص و عام است و هرکسی که به مسجد می آید با خاطره ای خوش آن را ترک و آرزو می کند نماز دیگری را در این مسجد اقامه کند  .

شاید ذکر این نکات و ریزه کاری های یک مسجد موفق و نمونه بتواند راهگشای دیگر مساجد و امام جماعت آن ها باشد، چرا که مسجد به امام جماعت آن زنده است . صرفه جویی، نبود آبدارخانه در مسجد، حضور همیشگی و پویای امام جماعت، وضعیت مناسب بهداشتی وضوخانه و... هر یک می تواند الگویی برای دیگر مساجد باشد.

امام جماعت این مسجد که ساده و بی ریا ما را پذیرا می شود و با حوصله به سوالاتمان پاسخ می دهد، تمام گوشه و کنار مسجد را نشانمان می دهد و از ساختار وضوخانه مسجد برایمان می گوید که شباهت کمتری به دیگر وضوخانه های مکان های عمومی دارد. نکته جالبی که می گوید میزان صرفه جویی در مصرف آب است که در مقایسه آن با سال گذشته کاهش چشم گیری پیدا کرده است. در بخش ورودی این مسجد نه چندان بزرگ شیشه معمولی نصب شده است. بنا به نظر حاج آقای صرافیان امام جماعت مسجد، مسجدی که وصف آن در قرآن آمده است، باید از بیرون قابل مشاهده باشد و رهگذران نمازگزاران را در حال رکوع و سجود ببینند.

 از ابتدای ورودی مسجد پارچه های سفیدی را روی سنگفرش پاکیزه مسجد می بینی که در واقع هشداری است به نمازگزاران برای توجه به پاکیزگی و نظافت. وی عقیده دارد که مسجد باید از خانه های شخصی خودمان هم تمیزتر باشد امری که برخی کمتر به آن توجه می کنند.مسجد محیط آرامش است و رنگ سفید هم علاوه بر آرامش باعث شادابی و تالیف قلوب نمازگزاران می شود. وی در ادامه به پارچه های سفید مفروش در صحن مسجد اشاره می کند که اگرچه نظافت آن کار پرزحمتی است اما کوچک ترین آلودگی را مشخص می کند و نمازگزاران هنگام رکوع و سجود توجه بیشتری دارند و کمتر متوجه گل و بوته فرش ها می شوند.

او به فرش ها و زیلوهایی که در قدیم برای مساجد استفاده می شد، اشاره می کند که در آن نقش و نگارها کمتر بوده است. این از مهم ترین نکاتی است که متاسفانه امروزه کمتر در مساجد ما مورد توجه قرار می گیرد. از محراب و کاشی کاری آن گرفته تا در و دیوار و لوسترهای مختلفی که به کار می رود، همه به نوعی مسجد را از سادگی و پیراستگی خارج کرده است.

وی در ادامه می افزاید: ما به دنبال تزئین مسجد نیستیم بلکه به دنبال پاکیزگی و سادگی آن می باشیم و به همین منظور پارچه ها، سجاده ها و کیسه ها و کیسه های کفش و....هفتگی و به صورت خودجوش توسط نمازگزاران و خادمان مسجد نظافت می شود. حتی مهرهای نماز نیز توسط افراد به شیوه خاص نظافت می شود تا کوچک ترین آلودگی در مسجد دیده نشود.

در این مسجد نماز مغرب و عشاء در سه نوبت اقامه می شود و حتی اگر نوبت دیگری هم نماز اقامه شود، باز نمازگزاران دیگری حضور خواهند یافت. در طبقه پایین مسجد طلاب به همراه امام جماعت پاسخ گوی مراجعان هستند و تنها چند ساعت محدود از روز را به کارهای شخصی خود اختصاص می دهند.

در طبقات مسجد چه در قسمت آقایان و چه بانوان سر تا سر قفسه های کتاب با موضوعات مختلف قرار گرفته است که بدون هیچ ممانعتی در اختیار نمازگزاران قرار می گیرد. با وجود نبود امکانات پیشرفته کتابداری، طبق گفته امام جماعت مسجد ورودی کتابخانه بیشتر از خروجی کتاب هایی است که باز گردانده نمی شود و این امر باعث تشویق افراد زیادی به وقف کتاب در مسجد صنعتگران شده است.

ویژگی مهم این مسجد برگزاری مستمر حلقه های بحث بعد از نماز مغرب و عشاست؛ طلبه های حاضر در مسجد برای رسیدگی به وضعیت تحصیلی دانش آموزان و کلاس تهذیب نفس حلقه های گفت و گو تشکیل می دهند و در روزهای تعطیل در قالب اردوهای کوهنوردی به تفریح و گشت و گذار می پردازند.

وی می گوید: علت جاذبه نداشتن مسجد برای برخی از جوانان به این دلیل است که برخی مساجد ما مسجد نیست، رستوران یا مهمانخانه است یا شرکت خصوصی که تنها نام مسجد دارد.در همین راستا ما در مسجد صنعتگران آبدارخانه نداریم و معتقدیم غذای روح مردم همانند غذا و خوراک جسمی و البته مهم تر از آن است. مسجد مکانی است که باید به مردم خوراک روح داد و همان طور که می بینید در مسجد امکانات ورزشی و یا نرم افزاری که به عقیده برخی باعث جذب جوانان به مسجد می شود وجود ندارد. تنها کتاب است و در و دیوار ساده و خدمت بی ریا و صادقانه.

رئیس هیئت امنای مسجد صنعتگران در ادامه نیز می گوید: ما در مسجد مراسم عزاداری مرسوم نداریم و تنها مجالس ذکر و یادآوری که عزاداری به معنای واقعی است برگزار می شود. جوانان نیز به خصوص قشر دانشجو حضور فعال دارند. دلیل دیگری که می توان برای کم جاذبه بودن مساجد مطرح کرد، حضور نیافتن امام جماعت است. در بسیاری از موارد ما امام جماعت نداریم بلکه او تابع جمعی از جماعت است یعنی از یک سری افراد خاص حرف شنوی دارد و به نظر دیگران کاری ندارد. امام جماعت باید در همه امور جلودار باشد و در هر کاری که فضیلت می داند پیش قدم باشد

وقتی از وی درباره کارکردهای مسجد می پرسیم، او می گوید: مسجد باید معرفت خیز و بصیرت ساز باشد و به نیازمندی مردم نیز توجه داشته باشد.وقتی ما معارف اسلام را در مساجد ترویج می کنیم، باید از اکرام یتیم، رسیدگی به محرومان، اشتغال زایی و... سخن بگوییم. وقتی این موضوعات مطرح می شود باید خود نیز به آن عمل کنیم. چگونه می توان درباره رسیدگی به امور مساکین سخن بگوییم، اما وقتی مستمندی به مسجد مراجعه می کند او را برانیم.

ما در مسجد با شیوه های خاص درباره وضعیت زندگی افراد تحقیق می کنیم، فرد مطمئنی که مامور به انجام کار شده است، گزارش بررسی خود را می دهد و با همت خیران و نمازگزاران مشکل یک فرد و حتی یک خانواده را برطرف می کنیم و کمتر به یاد دارم که مشکلی مطرح شده باشد و راه حلی پیدا نکرده باشیم.

حتی در مواردی با مخارج شخصی نمازگزاران به فرد معتادی که مخارج ترک اعتیادش را نداشت کمک شد تا علاوه بر ترک اعتیاد بتواند کاری دست و پا کند و امروز زندگی او و خانواده اش قابل مقایسه با قبل نیست. وی از حضور دانشجویان در مسجد صنعتگران می گوید و این که گروه های دانشجویی که پای بندی به ولایت را سرلوحه کار قرار داده اند، پایگاهی در مسجد صنعتگران دارند و کارهای فرهنگی خوبی نیز انجام داده اند 

مسائل و شبهات سیاسی، اخلاقی و اعتقادی نیز در مسجد مطرح و در میان اقشار مختلف مردم به بحث گذاشته می شود.

در انتخابات نیز تریبون مسجد در اختیار مردم قرار می گرفت تا هر کسی نظر موافق یا مخالف خود را بیان کند و در مجموع بدون این که کسی نظری را تایید و یا رد کند مردم به نتیجه گیری می رسیدند. وی به تاریخچه دشمنی با این پایگاه دینی و مردمی اشاره می کند و این که اگر دشمنان دستشان برسد، مساجد را نابود می کنند. وی می گوید: در شرایطی که مساجد ما به طور میانگین تنها 10 درصد کارکرد خود را دارند دشمنان چنین با آن مخالفت و دشمنی می کنند؛ وای به روزی که مسجد با تمام ظرفیت و توان خود کارآیی داشته باشد.

به نقل از روزنامه خراسان

با چشمان گناه آلوده ام آقا!

یقین دارم تو را هرگز نمیبینم...

نمی دانم چرا بی توجهی می شود و در فضای پارسی بلاگ که تحت مدیریت یک گروه مسلمان ایرانی است هم ما شاهد انتشار تصاویر مستهجن و خلاف عفت عمومی هستیم.فقط کافی بود که در کنار قوانین مختلف این سرویس که تخطی از آنها منجر به مسدود شدن وبلاگ کاربران میشود قانون منع تصاویر ضد اخلاقی هم قرار داده میشد. و البته این وظیفه ایست که متوجه مدیران سرویس پارسی بلاگ است و گرنه آنچه که بر عهده ی کاربران است این است که خود مانع نشر این تصاویر شوند.بسیار مایه ی تعجب و تأسف است که کاربران مذهبی هم با چنین لینکهایی ارتباط دارند و خود وظیفه ی نشر تصاویر آنها را بر عهده گرفته اند!!علت این سهل اتگاری چیست؟