دیداردوست

به نام خداوند رئوف و رحیم

اگر مفهوم جهاد فی سبیل الله را بفهمیم و فضیلت آن را بدانیم ، خودمان را به آن میرسانیم. در روایات هم ما را به ثوابهای جهاد ترغیب کرده اند و هم از عواقب ترک جاهد فی سبیل الله به ما هشدار داده اند:

«پیامبرگرامی اسلام (صلی‌الله علیه و آله و سلم)»: اَلا وَ إنّ الجِهادَ ثَمَنُ الجَنّةِ.  همه بدانند جهاد در راه خدا بهای بهشت است. (اثناعشریه، ص 7)

«امام جعفرصادق (علیه‌السلام)»: مَن تَرَکَ الجِهادَ اَلبَسَهُ اللهُ ذُلّاً وَ فَقراً فی ‌معیشَتِهِ وَ مَحْقاً فی‌دینِهِ. هر کس از شرکت در جهاد شانه خالی کند خداوند لباس فقر و مذلّت در معیشت و از دست دادن دین و ایمان را بر تن او خواهد پوشاند. (ثواب‌الاعمال، ص 421)

ممکن است  گفته شود که امیرالمؤمنین ( علیه السلام) در خطبه ی 27 نهج البلاغه فرمود: « انَّ الجِهاد بابٌ مِن ابواب الجنه فَتَحَه اللهُ لخاصه اولیائه» .پس یعنی خدا باید این در را باز کند نه اینکه ما خودمان آن را به روی خودمان باز کنیم !

درست است که همه ی توفیقات از جانب خداست و ما چیزی از خودمان نداریم ولی شاید مقصود امیرالمؤمنین ( سلام الله علیها) این باشد که خدا این امکان و ظرفیت را برای دوستان خودش فراهم کرده که در راه او خودشان را به زحمت بیندازند! اگر او اراده نمی کرد که ما این امکان را هم نداشتیم که خودمان و سرمایه های زندگی و عمرمان را در راه او و برای او خرج کنیم!!!

معتقدم این در را خدا برای اولیائش باز گذاشته ولی گاهی بعضی ها آدرسش را گم می کنند نه اینکه درش بسته باشد! اشتباه است اگر بگوئیم : چرا برداشتند این نردبان را / چرا بستند راه آسمان را!!!

جهاد فی سبیل الله یعنی جهد و تلاش زیاد برای خدا و در راه خدا چه جهاد نظامی چه فرهنگی چه مالی!

می دانیم که خداوند مدال افتخار بر گردن قهرمانان جهاد فی سبیل الله انداخته و فرموده:

لَا یَسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ? فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِینَ دَرَجَةً ? وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى?? وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَى الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا( نساء آیه 95)

هرگز مؤمنانی که بدون عذر از جهاد بازنشستند با آنان که به مال و جان در راه خدا جهاد کنند یکسان نخواهند بود، خدا مجاهدان (فداکار) به مال و جان را بر بازنشستگان (از جهاد) بلندی و برتری بخشیده و همه (اهل ایمان) را وعده پاداش نیکو فرموده، و خداوند مجاهدان را بر بازنشستگان به اجر و ثوابی بزرگ برتری داده است.

 ولی قابل توجه است که از منظر خداوند ، تلاش در راه او صرفاً یک خواسته ی دلبخواهی نیست، یعنی اینطور نیست که اگر دوست داشتی انجامش بدی و اگر نخواستی رهایش کنی! نه ! جهاد در راه خدا ، معیار سنجش ایمان آدمهاست!

لذا می فرماید : «لایستـذنک الذین یؤمنون بالله والیوم الاخر ان یجـهدوا بامولهم وانفسهم والله علیم بالمتقین• انما یستـذنک الذین لایؤمنون بالله والیوم الاخر وارتابت قلوبهم فهم فی ریبهم یترددون• ولو ارادوا الخروج لاعدوا له عدة ولـکن کره الله انبعاثهم فثبطهم وقیل اقعدوا مع القـعدین• لو خرجوا فیکم ما زادوکم الا خبالا ولاوضعوا خلــلکم یبغونکم الفتنة وفیکم سمـعون لهم والله علیم بالظـلمین. »( توبه 44-47)

آنها که به خدا و روز جزا ایمان دارند، هیچ گاه برای ترک جهاد (در راه خدا) با اموال و جانهایشان، از تو اجازه نمی‌گیرند و خداوند پرهیزگاران را می‌شناسد. • تنها کسانی از تو اجازه (این کار را) می‌گیرند که به خدا و روز جزا ایمان ندارند، و دلهایشان با شک و تردید آمیخته است آنها در تردید خود سرگردانند• اگر آنها (راست می‌گفتند،) اراده داشتند که (بسوی میدان جهاد) خارج شوند، وسیله‌ای برای آن فراهم می‌ساختند! ولی خدا از حرکت آنها کراهت داشت از این رو (توفیقش را از آنان سلب کرد و) آنها را (از جهاد) باز داشت و به آنان گفته شد: «با «قاعدین و پیران و بیماران بنشینید•»

 جالبتر از آن دو آیه ی قبلی، این است که می فرماید:

«قُلْ إِنْ کَانَ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَاؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى? یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ? وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ» ( توبه 24)

(ای رسول ما امت را) بگو که اگر شما پدران و پسران و برادران و زنان و خویشاوندان خود و اموالی که جمع آورده‌اید و مال‌التجاره‌ای که از کسادی آن بیمناکید و منازلی را که به آن دل خوش داشته‌اید بیش از خدا و رسول و جهاد در راه او دوست می‌دارید منتظر باشید تا خدا امر خود را جاری سازد (و اسلام را بر کفر غالب و فاتح گرداند و شما دنیاطلبان بدکار از فعل خود پشیمان و زیانکار شوید) و خدا فسّاق و بدکاران را هدایت نخواهد کرد.

یک نکته ی مهم در این آیات این است که خداوند ، اول بذل مال را می فرماید و بعد بذل جان را! گویی خدا هم می داند بذل مال برای ما عموماً سختتر است از جان دادن! شاید هم اهمیت آنرا می خواهد بفرماید و شاید هم می خواهد مارا ترغیب کند به بذل مال چرا که اگر ما اول از مال خود در راه او گذشتیم ، کم کم می توانیم از جان شیرینمان هم بگذریم.

با این وصف، باید امروز هم ما بدنبال فرصت جهاد در راه خدا باشیم و تصور نکنیم که این فرصت ، محدود به عرصه و زمان خاصی است.فقط کافیست که دشمنان دین و خدا را بشناسیم و سعی کنیم راه نفوذ آنها و تسلطشان رابر مسلمین ببندیم و بی تفاوت نباشیم و چه بسا گاهی هم ما به اردوگاه دشمن یورش ببریم!

اگر شنیدی که فلان نوشابه یا فلان برند خوراکی یا پوشاک یا نرم افزار عایدی اش نصیب آل سعود و وهابیت می شود و یا فلان سرمایه گذار یهودی از درآمد فروش یا خدمات آن محصول استفاده می کند و تو به نیت جهاد در راه خدا از آن استفاده نکنی، تو هم در زمره ی مجاهدان هستی و هر چه سختی کنار گذاشتن آن محصول ، برایت بیشتر باشد ، جهادت پر اجر تر هست؛ «أفضل الأعمَالِ أَحمَزُهَا »حدیث نبوی است که می فرماید برترین عملها، سخت ترین آن هاست، (مجمع البحرین فخر الدین طریحى، مقدمه و تصحیح آیت الله شهاب الدین مرعشى نجفى(ره)، ص 29) نگوئیم اینها اثبات نشده که سودش به جیب دشمنانمان برود!!!

همینقدر که عده ای از اهل تقوا و تدین  نسبت به چنان محصولی هشدار می دهند می تواند برای ما ظن به صحت خبر بیاورد . مگر ما در مورد سرمایه های مادی مان به همین اخبار و ظنیات عمل نمی کنیم؟ تا می شنویم فلان سرمایه گذاری مان در بورس در معرض تهدید و افت سود است، سرمایه ی مان را بیرون می کشیم یا اگر می شنویم که فلان سرمایه گذاری برایمان عایدی دارد فوراً و بدون اینکه یقین پیدا کنیم به سراغش می رویم ولی چرا وقتی می شنویم که طراح و مالک امروز واتساپ هر دو یهودی بودند و از محل ارائه ی خدمات این نرم افزار سود هنگفتی نصیبشان می شود که در اسرائیل خرج می شود، نسبت به ترک واتساپ دچار تردید می شویم؟ شاید ما هنوز از اولیاء خدا نشده ایم و هنوز اوصاف مذموم انسان را داریم همان که درباره اش فرمود: «إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ  وَ إِنَّهُ عَلى‌ ذلِکَ لَشَهِیدٌ  وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ »( عادیات6-8)  همانا انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است. «7» و بى‌شک بر این (ناسپاسى) گواه است. «8» و همانا او علاقه شدیدى به مال دارد.

https://www.instagram.com/tv/CF1W8RjgrmG/?utm_source=ig_web_copy_linkاین فیلم را ببینید.