دیداردوست

بسم الله الرحمن الرحیم

حقیقتاً از جناب رئیس مجلس شورای اسلامیمان سپاسگزارم که به موضوع آزادی های یواشکی که عملی خلاف قانون شرع و نظام اسلامی بود ، رسماً دیروز مشروعیت بخشیدند!

واقعاً امیدوارم دوستانی که به حق در مورد مذاکرات هسته ای دلواپس و دل نگران بودند در این مورد هم ابراز نگرانی کنند و قاطعانه و مصرانه از جناب حضرتش درخواست پاسخی قانع کننده کنند و  پس از استماع عذر خواهی رسمی ایشان ، مصرانه خواستار استعفای ایشان گردند.این حداقل مجازات برای کسی است که در صدرمجلس قانو نگزاری کشور اسلامی شیعی ایران نشسته است و خودش باید عامل به قانون باشد و لااقل در حد محدوده ی تحت مدیریت خود مانع رفتارهای خلاف قانون شود  ولی با تساهل و تسامح  در برابر رفتاری اهانت آمیز عضو هیئت پارلمانی اروپا یی ، سکوت و انفعال را در پیش گرفته است .خصوصا در این مورد که هم حیثیت دین زیر سوال برده شده و هم حیثیت نظام جمهوری اسلامی نادیده انگاشته شده است.

فی المجلس از ایشان سوال می کنم که جناب دکتر لاریجانی، اگر از فردا خیل دختران و زنان ایرانی به این شکل در جامعه ظاهر شوند مجریان قانون در کشور چه برخوردی باید با ایشان داشته باشند؟؟؟

آیا غیر از این است که مورد خطاب قرار خواهند گرفت که چرا برخورد شما مسئولین یک بام و دو هواست؟

مستحضرید که نمی توانید بگویید که ایشان غیر مسلمان بودند چرا که به خوبی می دانید که طبق قانون نظام اسلامی ایران، وظیفه ی همه ی دختران و بانوان حاضر در کشور جمهوری اسلامی ایران  به هنگام حضور در اجتماع داشتن پوشش اسلامی و رعایت حدود آن است و در شمول این حکم مذهب و دین و آئین ایشان موضوعیت ندارد و این حکم اجتماعی برای حفظ سلامت جامعه ی اسلامی است تا بار دگر شاهد از دست رفتن اندلسی دیگر نباشین.

نمی توانید بگویید که غفلتاً با آن برخورد کردم که این جواب در خور هیچ مسلمان مطلعی نیست چه رسد به شما که فرزند ملا هاشم آملی لاریجانی هستید و داماد استاد مطهری و اصلاً سوای این انتسابها دکتر علی لاریجانی هستید و صد البته بدلیل دارابودن کرسی ریاست مجلس قانونگزاری توقع می رود از قوانین اطلاع داشته باشید و اگر روحیه ی تساهل و تسامح نداشتید باید برخوردی در شأن خودتان می کردید. ضمن اینکه یک سوال بسیار مهم دیگری هم در اینجا مطرح است که آنهمه افرادی که شاهد ورود این بانوی جلیله به ساختمان دفتر شما بودند همگی جای خواهری به ایشان نگریسته اند و یا گمان کرده اند خودشان در بلاد کفر شعبه زده اند و لحظه ای غفلتا طی الارض نموده اند؟؟؟؟آیا هیچ کسی آنجا نبود که دکترین نظام اسلامی را به ایشان یادآور شود؟

چقدر گهربار است این کلام حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام که آنها در باطل خود محکم هستند و شما در حق خودتان سست و متزلزل!

زمانی بودند کسانی که  شعار تساهل و تسامح را سر می داد ولی امروز شما با اینهمه دبدبه و کبکبه ی تان عملاً مرتکب آن شدید.خسته نباشید.

گرچه توقع زیادی هست ولی از رئیس قوه ی قضائیه انتظار برخوردی در خور هستیم!!!

روزى امام موسی بن جعفر(علیهماالسلام)از کوچه‏ هاى بغداد مى‏ گذشت. از یک خانه‏ اى صداى عربده و تار و تنبور بلند بود، مى ‏زدند و مى‏ رقصیدند و صداى پایکوبى مى‏ آمد. اتفاقا یک خادمه‏ اى از منزل بیرون آمد درحالى‏ که آشغالهایى همراهش بود و گویا مى‏ خواست بیرون بریزد تا مأمورین شهردارى ببرند. امام به او فرمود : صاحب این خانه آزاد است یا بنده؟ سؤال عجیبى بود. گفت: از خانه به این مجللى این را نمى‏ فهمى؟ این خانه «بُشر» (به ضمّ باء)است، یکى از رجال، یکى از اشراف، یکى از اعیان، معلوم است که آزاد است. فرمود: بله، آزاد است، اگر بنده مى‏ بودکه این سروصداها از خانه ‏اش بلند نبود. حال، چه جمله‏ هاى دیگرى ردوبدل شده است دیگر ننوشته‏ اند، همین قدر نوشته‏ اند که اندکى طول کشید و مکثى شد. آقا رفتند. بشر متوجه‏ شد که چند دقیقه ‏اى طول کشید. آمد نزد او و گفت: چرا معطل کردى؟ گفت: یک مردى مرا به حرف گرفت. گفت: چه گفت؟ گفت: یک سؤال عجیبى از من کرد. چه سؤال کرد؟ از من پرسید که صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟ گفتم البته که آزاد است. بعد هم گفت:بله، آزاد است، اگر بنده مى‏ بود که این سروصداها بیرون نمى ‏آمد. گفت: آن مرد چه نشانه‏ هایى داشت؟ علائم و نشانه‏ ها را که گفت، فهمید که موسى بن جعفر است. گفت:کجا رفت؟ از این طرف رفت. پایش لخت بود، به خود فرصت نداد که برود کفشهایش را بپوشد، براى اینکه ممکن است آقا را پیدا نکند. پاى برهنه بیرون دوید. (همین جمله در او انقلاب ایجاد کرد.) دوید، خودش را انداخت به دامن امام و عرض کرد: شما چه گفتید؟ امام فرمود: من این را گفتم. فهمید که مقصود چیست. گفت: آقا! من از همین ساعت مى ‏خواهم بنده خدا باشم، و واقعاً هم راست گفت. از آن ساعت دیگر بنده خدا شد.

(شهید مطهرى،ج‏18مجموعه‏ آثار،ص 106)

"یکى از چیزهایى که موجب اعراض و تنفّر مردم از خدا و دین و همه معنویّات مى‏ شود، آلوده بودن محیط و غرق شدن افراد ،در شهوت‏ پرستى و هواپرستى است.

محیط آلوده همواره موجبات تحریک شهوات و تن‏ پرورى و حیوان صفتى را فراهم مى‏ کند.

بدیهى است که غرق شدن در شهوات پست حیوانى ، با هر گونه احساس تعالى، اعمّ از تعالى مذهبى یا اخلاقى یا علمى یا هنرى، منافات دارد، همه آنها را مى‏ میراند.

آدم شهوت‏ پرست نه تنها نمى‏ تواند احساسات عالى مذهبى را در خود بپروراند، احساس عزّت و شرافت و سیادت را نیز از دست مى‏ دهد،

احساس شهامت و شجاعت و فداکارى را نیز فراموش مى‏ کند.

آنکه اسیر شهوات است جاذبه ‏هاى معنوى، اعمّ از دینى و اخلاقى و علمى و هنرى، کمتر در او تأثیر دارد.

لهذا اقوام و ملّتهایى که تصمیم مى‏ گیرند روح مذهب و اخلاق و شهامت و شجاعت و مردانگى را در ملّتى دیگر بکشند وسائل عیّاشى و شهوترانى و سرگرمیهاى نفسانى آنها را فراهم و تکمیل مى‏کنند. 

در تاریخ اندلس اسلامى ،یعنى اسپانیاى فعلى مى ‏خوانیم که نقشه ‏اى که مسیحیان ، براى تصرّف اندلس و بیرون کشیدن آن از دست مسلمین کشیدند، این بود که به صورت دوستى و خدمت، وسائل عیّاشى براى آنها فراهم کردند: باغها و بوستانها وقف ساختن شراب و نوشانیدن مسلمین شد. دختران زیبا و طنّاز در خیابانها به دلربایى و عاشق‏سازى پرداختند. سرگرمیهاى شهوانى از هر جهت فراهم شد و روح ایمان و جوانمردى مرد. پس از این جریان بود که توانستند مسلمانان را بی‏درنگ از دم تیغ بگذرانند.

استعمار غرب نیز این برنامه را در قرون اخیر به صورت دقیقى در کشورهاى اسلامى اجرا کرد. به هر حال غرق شدن در شهوات حیوانى، عامل دیگرى است براى اینکه تعالى دینى در وجود بشر ضعیف و احیاناً منفور گردد.

در زبان دین این مطلب اینطور بیان شده که وقتى دلها را کدورت و تیرگى و قساوت مى‏گیرد نور ایمان در دلها راه نمى‏یابد (إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقِینَ)"