دیداردوست

بسم الله الرحمن الرحیم

همه ی ما انصاف را دوست داریم، انصاف در افکار ، گفتار و در رفتار را می پسندیم و آرزو می کنیم.

 چقدر خوب است که یک نگاهی به دولتهای بعد از انقلاب بیندازیم و ببینیم حقاً و انصافاً آیا این دولتها به وعده هایی که دادند عمل کردند یانه؟ این را برای این می خواهیم بدانیم که اگر دولتها بعد از سر کار آمدن به وعده های خود عمل نکردند و نمی کنند ، پس انتخاب کردن ما بی فایده است، ما فقط اسباب به قدرت رسیدن یک عده را داریم فراهم می کنیم بدون اینکه سودی از آن ببریم و به هدفی که می خواهیم، برسیم.

بدلیل شرایط خاص جنگ از دولت های بعد از جنگ شروع می کنم.

#دولت_سازندگی یا دولت مرحوم هاشمی با شعار توسعه ی اقتصادی روی کار آمد و همه ی تلاش خود را برای توسعه ی اقتصادی کشور جنگ زده و پهناور ایران اسلامی که میراث دار رژیم های طاغوتی به خصوص رژیم غارتگر و مفسد پهلوی بود به کار برد. ولی در پایان دولت در سال 76، مردم از جناحها و اقشار مختلف ضمن تصدیق تلاشهای زیاد دولت برای سازندگی کشور، بسیار گله مند بودند از اینکه عدالت اقتصادی در کشور محقق نشده و شکافهای طبقاتی زیاد شده و کشو ربه جهت اقتصادی وابسته به خارج شده چون برای توسعه ی کشور متوسل به اخذ وام از صندوق بین المللی پول شده بود.

دولت بعدی ، #دولت_اصلاحات بود که با شعار توسعه ی سیاسی و فرهنگی و ترویج و حمایت از آزادیهای مدنی سرکار آمد. یعنی علی رغم اینکه مردم با مشکلات معیشتی و اقتصادی جدی ای روبرو بودند ولی مجذوب شعارهای کسی شدند که برای آنها حرف از آزادیهای مدنی و اصلاحات اجتماعی و سیاسی زد. اصلاحاتی که در بستر اسلام و انقلاب مطرح نمی شد و با عناوینی مثل جامعه ی مدنی،آزادی های فردی و عقلانیت و واقع گرایی و انتخابات آزاد، تداعی کننده ی آزادیهای مطرح در غرب بود.

دولت بعدی ، #دولت_مهر_و_مهرورزی_احمدی نژاد بود که با شعار#دولت_اسلامی سرکار آمد . یعنی دولتی که برای  مبارزه با فساد و رانت خواری و تحقق عدالت در جامعه و رسیدگی به مردم، به اسلام عزیز پایبند است و سعی در عملی کردن آموزه های اصیل دینی دارد.

دولت بعدی ، #دولت_اعتدال بود که با شعار #تدبیر_و_امید بر سر کار آمد. مهمترین وعده ای که این دولت برای حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم داد، برقراری تعامل سازنده با دنیا برای رفع تحریم های ظالمانه علیه ایران بود. این دولت هم مثل دولتهای سازندگی و اصلاحات ، علاقه ی زیادی از خود، به برقراری روابط با کشورهای اروپایی در عرصه ی سیاست خارجی نشان داد.

با نگاه به شعارها و عملکردهای دولتها می بینیم که دولتها به وعده های خود تقریبا عمل کردند. اگر مشکلی بود سر این نبود که به وعده های خود عمل نکردند. طبیعی است که ملت توقع عمل صددرصدی را از کسی ندارد بالاخره انسانها در این دنیای مادی که تضارب و تعارض منافع هست محدودیت هایی دارند و لی در کل اگر عملکرد دولتها را ببینیم تصدیق میکنیم که آنها در وعده های اصلی خود صادق بودند عموماً و اگر عیب و کاستی ای در پایان هشت ساله ی دولتها نمایان شد، برای این بود که اساساً آن شعار ، شعار کاملی نبود.

اینکه #دولت_سازندگی شعار #توسعه ی_اقتصادی را داد ولی عدالت اجتماعی محقق نشد برای این بود که توسعه ی اقتصادی مفهومی غیر از عدالت اجتماعی است و این دو مسیر جداگانه ای دارند. اگر کسی در مسیر توسعه ی اقتصادی کشور ، نگاهش ، برقراری عدالت نباشد ، به عدالت اجتماعی و رفاه طبقات محروم جامعه و کاهش فاصله های اجتماعی نخواهد رسید. او به فکر توسعه هست از هر طریقی که شده ولو با رانت دادن به سرمایه داران ولو با مقروض کردن کشور، ولو با نابودی یکی دو نسل از مردم! پس اشتباه در انتخاب رویکرد بود نه اینکه #دولت_سازندگی به وعده ی خود عمل نکرد. 

#دولت_ اصلاحات، اگر در زمینه ی فرهنگی باعث دور شدن جامعه از آرمانهای انقلاب و شعائر اسلامی شد، اگر مسبب بوجود آمدن فضای آلوده ی شبهه پراکنی علیه ارزشهای اسلامی و انقلابی شد ، اگر باعث شد حلقه ی نظامیان آمریکایی به دور کشورمان تنگتر شود و دور تا دور ایران اسلامیمان را پایگاههای نظامی آمریکایی بگیرد ،نه برای این بود که به شعارهای خود عمل نکرد نه، اتفاقاً او به شعارهایش عمل کرد. منتها مردم توجه نکردند که او در شعارهایش اصلا از اسلام حرف نمی زند. دغدغه ی اجرای فرهنگ اسلامی را نداشت. دغدغه ی اصلاحات اسلامی را در جامعه ی اسلامی نداشتاو فکر می کرد می توان با شعار تنش زدایی دشمن را از مرزهای کشور و تعدی و دست درازی به کشور دور کرد و به شعار تنش زدایی خود هم پایبند بود ولی نمی دانست که دولتی که شخصیتش در کابوی هفت تیر کش خلاصه می شود و حاکمیتش را با قتل عام میلیونها سرخ پوست بومی آمریکا تحقق بخشیده ، اساساً تمدنی ندارد که شما بخواهی با گفتگوی بین تمدنها سایه ی جنگ و تهدید را از سر کشورت دور کنی، چنان روحیاتی فقط زبان زور و اقتدار را می فهمد . او با الگوگیری از فرهنگ و تمدن غربی سعی در اصلاح در جامعه ی اسلامی و انقلابی ما را داشت و به خواسته و شعار خود هم تا حدود زیادی رسید.

# دولت- مهرو مهرورزی، که با شعار اجرای عدالت و تشکیل دولت اسلامی سر کار آمده بود اگر هر توفیقی در راه خدمت به محرومین و استکبار ستیزی و مبارزه با فساد و رانت خواری بدست آورده بود، بدلیل شعارهایی بود که از اول مطرح کرده بود و مردم هم به آن شعارها رأی داده بودند. و تا حد زیادی مردم آثار عینی آن را هم دیدند آثاری که شیرینی اشهنوز در کام ملت هست و اگر ضعفی را در این دولت مشاهده کردیم حقاً و انصافاً باید به پای ضعفهای بشری گذاشت که لازمه ی انسانها و اجتماعات انسانی است که هنوز به تکامل خود نرسیده اند و باید در مسیر رشد و کمال ، خود را حفظ کنند.

و اما #دولت_ تدبیر و امید، این دولت هم که همه ی تدبیر و امید کشور را وابسته به ایجاد تعامل سازنده با کشورهای غربی و رفع تنش زدایی برای از بین بردن تحریمهای ظالمانه تعریف کرده بود ، حقاً و انصافاً تمام تلاش خود را برای این امر به کار برد. و اگر در پایان دولت می بینیم که 800 تحریم در انتهای دولت قبلی به 1500 تحریم تبدیل شده به خاطر کوتاهی های این دولت در برقراری تعامل با غرب نبوده و به خاطر نشناختن مناسبات بین المللی و ایجاد تنش در سطح بین المللی نبوده بلکه از اساس راهی که انتخاب کرده بود، راهی نبود که کشور را به آن مسیر ببرد.کشور وقتی می تواند تحریم ها را به کلی رفع کند که اصلاً امکان ایجاد تحریم را از دشمنان کشور سلب کند ، یعنی با توانمند سازی صنایع داخلی و با اتکا به ظرفیت های داخلی ، تحریمها را خنثی کند همانطور که در مورد بنزین کاری کریدم که دیگر مورد تحریم قرار نمی گیرد چون شدنی نیست.

در دعایی که منسوب به حضرت حجت ارواحنا له الفداء در مفاتیح می خوانیم ، حضرت عرضه می دارند: « اللهم ارزقنا توفیق الطاعه و بعد المعصیه ... و علی الأمرا و علی الرعیت بالانصاف و حسن السیره...»

حقیقتا اگر بخواهیم منصفانه به انتخاب های گذشته ی خودمان و مردممان نگاه کنیم می بینیم اگر نقصی هست در انتخاب های ما بوده نه اینکه دولتها به وعده های خود عمل نکردند. بله یک بخش هایی به دلیل محدودیت های بشری نتوانستند عمل کنند و ملت هم توقع عمل صد در صدی نداشته و ندارد ولی مسأله اینجاست که اگر نتیجه مطلوب ملت نبوده برای این بوده که از اول مسیر اشتباهی انتخاب شده بود.

اگر مردم گسترش عدالت و مبارزه ی با فقر و فساد و تبعیض را می خواهند، اگر ملت، خود کفایی در عرصه های مختلف و پیشرفت های اقتصادی عادلانه را می خواهند ، اگر مردم رشد و تعالی فرهنگی و سیاسی را می خواهند ، اگر مردم عزت بین المللی را و رفع تحریم های ظالمانه را می خواهند ، چاره ای نیست جز اینکه به دامن اسلام و انقلاب برگردند. تنها با عمل به آموزه های ناب اسلام و تحقق آرمانهای انقلابی می توان مدیرانی پاکدست و مشفق و عادل پیدا کرد که چون تقوا دارند دوران ریاست جمهوری را فرصت و عرصه ی خدمت به عبادالله و عیال الله می دانند نه عرصه ی کسب ثروت و جاه و منال. اینهایی که امروز در صحنه ی مبارزه ی انتخاباتی ، از کوچکترین تهمت و اهانتی نمی گذرند ، و خیلی بی مهابا به دیگران اهانت می کنند و تقوا را در برابر چشمهای 80 میلیون مردم کشور خود وبلکه چشمهای میلیونها انسان در جهان ، رعایت نمی کنند آیا می توانند در جاییکه کسی آنها را نمی بیند و نظارتی بر آنها ندارد، در امضای قراردادها و امتیازها و اعطای حقوق ها و تصرف اموال بیت المال، تقوا را رعایت کنند؟

هرگز! اینکه فرمود« خدایا روزی امرا و حاکمان ما عدل و شفقت کن» ، یعنی لازم است این ویژگی در مسئولین کشور پررنگ باشد و اگر فرمود «خداوندا روزی مردمان ما انصاف و حسن سیرت کن» هم یعنی اینکه مردم هم کارهایی که شده را ببینید و هم تحقق وعده ها را و انصاف به خرج دهید که شما نتیجه ی انتخاب های خودتان را امروز دارید می بینید پس تقصیر را گردن صندوق رأی نیندازید! با انتخابات قهر نکنید! نحوه ی انتخابتان را دقیق تر کنید. ببینید آیا آن شعار ها و وعده ها شما را به آنچه می خواهید و به آن نیاز دارید می رساند یا خیر؟حسن سیرت یعنی خوش رفتاری، هم با یکدیگر خوش رفتار باشیم و هم نسبت به نظام اسلامی که هر چه خیر و خوبی و نعمت هست به صدقه سری این نظام هست و هر چه ضعف و کاستی هست از ناحیه ی خودماست. نظام برای ماست و کسی از بیرون از این مرزها آنرا اصلاح نخواهد کرد و نمی تواند اصلاح کند.پس درست انتخاب کنیم.