دیداردوست

 

بسم من هو أذاق احبائه حلاوه مؤانسته 

 

 

 

 

 

 

 

بسیاری از افراد در زمانهایی که ثبت نام در حوزه های علمیه اعلام می شود، احساس علاقه می کنند که در حوزه های علمیه به تحصیل مشغول شوند و این احساس علاقه عمدتاً به دلیل سابقه ی ذهنی خوب آنها از دیدن علما و یا معاشرت با طلاب و علمایی است که مورد علاقه ی ایشان بوده اند ولی توجه به این نکته که بایستی هر فردی که قصد تحصیل در حوزه را دارد، شناخت خوبی نسبت به این فضای علمی داشته باشد، لازم و ضروری است . در این نوشتار به بیان اهمیت این شناخت و تاحدودی بیان نکاتی جهت پیداکردن چنین شناختی پرداخته می شود.

 

 

 

سؤال:  خیلی از بچه های حوزوی بعد از مدتی از تحصیل دیگه انگیزه ای برای ادامه ندارن وگاهی ترک تحصیل میکنند. شما که توی این محیط هستین اینطوریه واقعا؟ 

جواب: بله متأسفانه  !

علتش هم به نظر بنده اینه که شناخت درستی از وظایف حوزه، سیستم علمی حوزه و همین طور شناخت درستی از فضای جامعه و از نیاز جامعه به کار طلبگی ندارند.

خیلی از افراد با این تصور که میان حوزه تا دین رو بشناسند وارد حوزه میشن ولی وقتی با حجم زیاد دروس و سالهای طولانی تحصیل مواجه میشن بعد از مدتی سرخورده میشن و یا با کسلی و بی رمقی درسشون رو تا گرفتن یه مدرکی تموم می کنند و یا اون رو از وسط راه رها می کنند!

در صورتیکه شناخت همه ی دین منظور تحصیل در حوزه نیست!!لا اقل در کوتاه مدت، این منظور تحصیل در حوزه نیست.

 و یک طلبه باید بدونه که هر کسی می تونه از طرق کوتاه تر و مختصر تر  یک نگاه کلی و درست و صحیحی از دین پیدا کنه و نیازی به اومدن در حوزه نیست! مثل اینکه کسی یک دور کامل آثار استاد مطهری رو بخونه و یا قرآن کریم و نهج البلاغه رو با دقت در ترجمه هاشون بخونه به یک درک اجمالی ولی کلی و درست از دین، حتماً دست پیدا می کنه. ولی حوزه وظیفه اش اینه که :

- به طلاب خودش راه و روش فهم درست دین رو یاد بده .

- اونها رو برای کار کردن در مسیر دین آماده کنه به این ترتیب که یا مبلغ بشن و یا مفسر و یا مدرس و یا محقق و...

 

و اینها هیچکدوم محقق نمیشه مگر با تحصیل پیگیر و مستمر و طولانی مدت در حوزه . که افراد نیاز دارند برای اینکه انگیزه ی تحصیلشون رو از دست ندن دائماً در معرض جامعه قرار بگیرند و نیازهای جامعه و ضعفهای خودشون رو ببینند . و خودشون رو کامل کنند تا بتونند در خدمت دین، برای رشد و تعالی جامعه ی دینی قرار بگیرند.

چیزی که اونها نیاز دارند دامنه و عمق بسیار گسترده ای داره پس  باید خودشون بسیار زحمت بکشند و تلاش کنند و به دنبال کسب معارف و مهارتهایی در خارج سیستم درسی حوزه هم باشند و تصور نکنند که همه چیز را باید این سیستم درسی به آنها بیاموزد. البته شاید این ها به دلیل نقص سیستم آموزشی حوزه هم باشد ولی این حقیقت که طلاب در صورتی موفق خواهند شد که در علوم مختلفی از جمله تاریخ اسلام، ادبیات عرب، فقه و احکام، فلسفه و منطق، قران و حدیث و مسائل سیاسی روز ، دستی داشته باشند و نه فقط اطلاع سطحی بلکه اطلاع درست و دقیقی داشته باشند تا بتوانند از پس کار اولیه ی هر طلبه ای یعنی تبلیغ بر بیایند غیر قابل انکار هست. و لازمه ی رسیدن به چنین توانمندی ای هم جهد و تلاش زیاد و هم صبوری و استقامت و هم برنامه ریزی داشتن است.

و طبیعی است که خیلی ها از وسط راه کم می آورند ، چه آنهایی که هدف حوزه را نمی شناختند و چه آنهایی که صبرو حوصله ی طی کردن این راه طولانی را ندارند.

البته دیدن نمونه های موفق حوزه از بین علما که هم مورد مدح ائمه ی معصومین بوده اند و هم مورد احترام و علاقه عموم مردم بوده اند، و منشأ خیرات و برکات زیادی برای بشریت و دین شده اند، انسان را به طی کردن این راه پر خبر و پربرکت امیدوار می کند.