به نام عالی اعلی

برخی گمان می کنند که پیامبر اکرم ( صلوات الله علیه و آله ) تنها در روز عید غدیر و در زمانی که تنها دوماه به رحلتشان مانده بود، مسئله ی جانشینی علی بن ابیطالب ( علیه السلام) را در جمیع شئون خود به جز در دریافت وحی، مطرح کردند. در صورتیکه طبق آنچه در تاریخ اسلام آمده است پیامبر در طول دوره ی پیامبری شان بارها و بارها به این امر مهم تصریح فرمودند و به مناسبت های مختلف به آن اشاره کردند. از جمله در روز دعوت علنی خویشاوندان خود به اسلام.شهید مطهری به خوبی در خصوص آن روز توضیح می دهند :

«وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ» (1) خویشاوندان نزدیکت را انذار و اعلام خطر کن. هنوز پیغمبر اکرم اعلام دعوت عمومى به آن معنا نکرده بودند. مى‏دانیم در آن هنگام على (ع) بچه‏اى بوده در خانه پیغمبر. (على‏ علیه‏ السّلام‏ از کودکى در خانه پیغمبر بودند که آن هم داستانى دارد.) رسول اکرم به على (ع) فرمود غذایى ترتیب بده و بنى هاشم و بنى عبد المطّلب را دعوت کن. على (ع) هم غذایى از گوشت درست کرد و مقدارى شیر نیز تهیه کرد که آنها بعد از غذا خوردند. پیغمبر اکرم اعلام دعوت کرد و فرمود من پیغمبر خدا هستم و از جانب خدا مبعوثم. من مأمورم که ابتدا شما را دعوت کنم و اگر سخن مرا بپذیرید سعادت دنیا و آخرت نصیب شما خواهد شد. ابو لهب که عموى پیغمبر بود تا این جمله را شنید عصبانى و ناراحت شد و گفت تو ما را دعوت کردى براى اینکه چنین مزخرفى را به ما بگویى؟! جار و جنجال راه انداخت و جلسه را بهم زد. پیغمبر اکرم براى بار دوم به على (ع) دستور تشکیل جلسه را داد. خود امیر المؤمنین که راوى هم هست مى‏فرماید که اینها حدود چهل نفر بودند یا یکى کم یا یکى زیاد. در دفعه دوم پیغمبر اکرم به آنها فرمود هر کسى از شما که اول دعوت مرا بپذیرد، وصىّ، وزیر و جانشین من خواهد بود. غیر از على (ع) احدى جواب مثبت نداد و هر چند بار که پیغمبر اعلام کرد، على (ع) از جا بلند شد. در آخر پیغمبر فرمود بعد از من تو وصىّ و وزیر و خلیفه من خواهى بود. 

(ج‏4 ،879، داستان یوم الانذار ..... ص : 879)