دیداردوست

"یکى از چیزهایى که موجب اعراض و تنفّر مردم از خدا و دین و همه معنویّات مى‏ شود، آلوده بودن محیط و غرق شدن افراد ،در شهوت‏ پرستى و هواپرستى است.

محیط آلوده همواره موجبات تحریک شهوات و تن‏ پرورى و حیوان صفتى را فراهم مى‏ کند.

بدیهى است که غرق شدن در شهوات پست حیوانى ، با هر گونه احساس تعالى، اعمّ از تعالى مذهبى یا اخلاقى یا علمى یا هنرى، منافات دارد، همه آنها را مى‏ میراند.

آدم شهوت‏ پرست نه تنها نمى‏ تواند احساسات عالى مذهبى را در خود بپروراند، احساس عزّت و شرافت و سیادت را نیز از دست مى‏ دهد،

احساس شهامت و شجاعت و فداکارى را نیز فراموش مى‏ کند.

آنکه اسیر شهوات است جاذبه ‏هاى معنوى، اعمّ از دینى و اخلاقى و علمى و هنرى، کمتر در او تأثیر دارد.

لهذا اقوام و ملّتهایى که تصمیم مى‏ گیرند روح مذهب و اخلاق و شهامت و شجاعت و مردانگى را در ملّتى دیگر بکشند وسائل عیّاشى و شهوترانى و سرگرمیهاى نفسانى آنها را فراهم و تکمیل مى‏کنند. 

در تاریخ اندلس اسلامى ،یعنى اسپانیاى فعلى مى ‏خوانیم که نقشه ‏اى که مسیحیان ، براى تصرّف اندلس و بیرون کشیدن آن از دست مسلمین کشیدند، این بود که به صورت دوستى و خدمت، وسائل عیّاشى براى آنها فراهم کردند: باغها و بوستانها وقف ساختن شراب و نوشانیدن مسلمین شد. دختران زیبا و طنّاز در خیابانها به دلربایى و عاشق‏سازى پرداختند. سرگرمیهاى شهوانى از هر جهت فراهم شد و روح ایمان و جوانمردى مرد. پس از این جریان بود که توانستند مسلمانان را بی‏درنگ از دم تیغ بگذرانند.

استعمار غرب نیز این برنامه را در قرون اخیر به صورت دقیقى در کشورهاى اسلامى اجرا کرد. به هر حال غرق شدن در شهوات حیوانى، عامل دیگرى است براى اینکه تعالى دینى در وجود بشر ضعیف و احیاناً منفور گردد.

در زبان دین این مطلب اینطور بیان شده که وقتى دلها را کدورت و تیرگى و قساوت مى‏گیرد نور ایمان در دلها راه نمى‏یابد (إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقِینَ)"